Pamięć bohaterów broniących Lublina we wrześniu 1939 roku upamiętnili mieszkańcy miasta.
Obrona Lublina zaczęła się w sobotę 16 września od potyczki pod Konopnicą. Dzień później Niemcy uderzyli na Lublin – walki trwały na linii obecnej alei Kraśnickiej, a potem Alei Racławickich, a także na Rurach i w wąwozie, który obecnie jest ul. Głęboką.
– Ostatecznie Niemcy wkroczyli do miasta rankiem 18 września – mówi Zdzisław Niedbała z Kancelarii Prezydenta Lublina. – Wojsk regularnych już wówczas nie było w Lublinie. One dostały rozkaz do wymarszu za Bug. Natomiast tu pozostały resztki żołnierzy, harcerze i inne zmilitaryzowane formacje. Dzisiaj powiedzielibyśmy, że została obrona terytorialna. I to właśnie tych kilkuset żołnierzy ówczesnej obrony terytorialnej podjęło tę obronę. Prowadzili ją przez dwa dni, próbując zatrzymać nieprzyjaciela wkraczającego po sforsowaniu Wisły w rejonie Annopola, Konopnicy. Te walki trwały tutaj w rejonie Poczekajki, koszar przy Kraśnickiej i szpitala wojskowego.
– Jednak już wcześniej Lublin ucierpiał w wyniku niemieckich nalotów – mówi dyrektor lubelskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej doktor Robert Derewenda. – One już pokazały bestialstwo państwa niemieckiego wobec narodu polskiego. Najgorsze były pierwsze tygodnie, miesiące okupacji, bo już przełom 1939 i 1940 roku to były akcje przeciwko polskiej inteligencji, w tym aresztowanie lubelskiej inteligencji w listopadzie 1939 roku. Niedługo przyszło czekać ludności Lublina na dotknięcie tej aparatury presji, tragedii, jaką niosło państwo niemieckie narodowi polskiemu w czasie II wojny światowej.
W uroczystościach wzięli udział przedstawiciele związków kombatanckich, miasta i województwa, a także młodzież z okolicznych szkół. Współorganizatorem obchodów była społeczność Zespołu Szkół Elektronicznych, który nosi imię Obrońców Lublina i w sposób szczególny kultywuje pamięć o bohaterach września 1939 roku.
MaK / opr. WM
Fot. Krzysztof Radzki