Walka z patostreamerami jest trudna: platformy mają problem z monitorowaniem transmisji na żywo

pexels roberto nickson 7238759 2023 12 01 073217

Platformy mają problem z tym, w jaki sposób monitorować to, co dzieje się podczas transmisji na żywo. Także widzowie wspierają patostreamerów, aby zobaczyć, do czego może posunąć się on za pieniądze – powiedziała PAP kierownik działu Dyżurnet.pl w NASK Martyna Różycka.

Ponad tydzień temu media opisały sprawę patostreamera z woj. śląskiego, który wraz ze swoim kolegą podczas internetowej transmisji z jednego z mieszkań w Bytomiu znęcał się nad półnagą, pijaną dziewczyną. Z lokalu wyrzucił ich właściciel mieszkania, który pojawił się na miejscu. W innym materiale, wyemitowanym kolejnego dnia, widać jak jeden z nich uderza butelką inną młodą kobietę. Po tej transmisji obaj patostreamerzy poinformowali w mediach społecznościowych, że wyjechali z Polski.

CZYTAJ: Twardowski na Srebrnym Globie. Polska odegra kluczową rolę w księżycowej misji

W poniedziałek policja poinformowała o zatrzymaniu mężczyzn, a we wtorek 18-latkowie usłyszeli zarzuty dotyczące m.in. nieudzielenia pomocy i spowodowania uszczerbku na zdrowiu oraz usiłowania obcowania płciowego przy wykorzystaniu stanu bezradności.

Widzowie chcą zobaczyć, do czego ktoś może posunąć się dla pieniędzy

Patostreaming to internetowa transmisja w czasie rzeczywistym, która nosi znamiona różnego rodzaju patologii. Transmisje są często płatne lub umożliwiają wpłaty dokonywane przez widzów, jako formę docenienia lub wsparcia twórcy. Dlaczego jednak widzowie chcą płacić za oglądanie patologicznych zachowań? – Myślę, że to jest rodzaj gratyfikacji i chęci zobaczenia, do czego może posunąć się twórca internetowy za pieniądze – wskazała ekspertka.

Jako istotny czynnik wspierania patostreamerów Różycka wymieniła poczucie odrealnienia. – Jest to też kwestia anonimowości, że jest się oddzielonym ekranem od prawdziwego dramatu, który się rozgrywa i nie do końca rozumie się, że to, co się dzieje, jest prawdziwe – powiedziała. Dodała, że te czynniki odgrywają kluczową rolę w braku reakcji widzów na szkodliwe zachowania, co mogłoby się zmienić, gdyby sytuacja rozgrywała się bezpośrednio na ich oczach.

Drugą stroną problemu są platformy internetowe, które umożliwiają patostreamerom działanie. Ekspertka wskazała, że platformy mają problem z tym, w jaki sposób monitorować to, co dzieje się podczas transmisji na żywo. – W tym bardzo pomagają internauci, którzy mogą zgłaszać szkodliwe zachowania i pokazują, że dzieje się coś niepokojącego. Wytwarzają statystyki, które platforma może analizować i dostrzec, że w pewnym momencie następuje lawinowy wzrost zgłoszeń. Dzięki temu jest ona w stanie zareagować niemal w czasie rzeczywistym – wyjaśniła.

Oglądajmy filmy razem z dziećmi i kontrolujmy, co oglądają 

Ekspertka uważa, że jako społeczeństwo jesteśmy coraz bardziej wyczuleni na patologiczne zachowania w sieci. – Te ostatnie doniesienia, o których jest głośno, pokazują, że jednostkowo są one ostrzej zarysowane i to jest wskaźnik, na którym my się skupiamy, ponieważ tych patologicznych zachowań w internecie jest bardzo dużo – wskazała Różycka. Zastrzegła przy tym, że nie wszystkie szkodliwe zachowania są nagłaśniane. – Żeby zobaczyć je w mediach, muszą to być bardzo skrajne zachowanie. Natomiast, jeśli dziecko lub młody człowiek ogląda tego typu zachowania, to nie muszą być one bardzo skrajne, żeby były bardzo szkodliwe – podkreśliła.

– Rodziców młodszych dzieci zachęcamy do tego, aby oglądać filmy razem z nimi, ale im starsze dziecko, tym więcej powinno być dyskusji na temat tego, co ogląda i z czym się styka – wyjaśniła Różycka. – Możemy nie widzieć wszystkich filmów, które ogląda dziecko, ale dobrze by było, żebyśmy wiedzieli, jakie kanały najczęściej obserwuje. Jeżeli będziemy to wiedzieli, a potem algorytmy będą podpowiadały inne podobne kanały, to będzie wiadomo, w jakim polu porusza się nasze dziecko – dodała ekspertka.

CZYTAJ: Psychoterapia ze sztuczną inteligencją może pomóc osobom chorym na schizofrenię

Podkreśliła znaczenie dyskusji i rozmowy o rzeczywistości, z jaką ma do czynienia dziecko. – Ważne jest współuczestniczenie, zainteresowanie i wyjaśnianie – dlaczego nam się coś nie podoba, dlaczego ktoś się myli, dlaczego nie jest to spójne z naszym systemem wartości, dlaczego jest to szkodliwe, a następnie poszukiwanie pozytywnych treści – podsumowała.

PAP / RL / opr. LisA

Fot. Roberto Nickson/pexels.com

Exit mobile version