Wychowywanie potomstwa to kręta i wyboista droga, pełna pięknych i magicznych chwil, ale także trudności. Przychodzi wiek, w którym nasze dziecko zaczyna widzieć więcej i czuć mocniej, a natłok nowych informacji oraz intensywność emocji zmieniają jego zachowanie na niepokojące. Na czym polega bunt 3-latka i jak możecie sobie z nim poradzić jako rodzina?
Dlaczego Twoje dziecko przeżywa bunt?
Świat 3-latka jest niezwykle skomplikowany. Maluch jest świetnym obserwatorem, zaczyna dostrzegać i czuć coraz więcej. Musi poradzić sobie z nieznanymi do tej pory bodźcami i emocjami. Zaczyna rozumieć, na czym polegają role społeczne i interakcje międzyludzkie. To wiek, w którym bardzo często zaczyna swoją przedszkolną przygodę i zawiązuje pierwsze przyjaźnie, co stanowi dodatkowe wyzwanie. Do tego zauważa, że ma pewne obowiązki – i choć dla rodzica posprzątanie zabawek w swoim pokoju, umycie zębów czy samodzielne włożenie bucików to nic wielkiego, dla dziecka to wielkie zadania. To wszystko sprawia, że skumulowane w małym ciałku ogromne emocje szukają ujścia.
Jak objawia się bunt 3-latka?
Bunt 3-latka może przyjąć różną formę i intensywność. Nie każde dziecko przechodzi go w ten sam sposób. Może on trwać kilka tygodni lub kilka miesięcy. Czasem rodzice są w stanie poradzić sobie z nim samodzielnie, a innym razem konieczne staje się zasięgnięcie pomocy specjalisty. Bardzo często pierwszy objaw buntu to opór, sprzeciw i wyraźna dezaprobata wobec próśb, tłumaczeń i poleceń kierowanych w stronę dziecka. Najprościej rzecz ujmując, 3-latek jest „na nie” w każdej możliwej kwestii. Kiedy cokolwiek idzie nie po jego myśli, zaczyna wymuszać określone reakcje na rodzicu czy opiekunie. Może się to odbywać poprzez krzyk, płacz, obrażanie się, tupanie nogą, używanie brzydkich słów. Chyba każdy z nas był kiedyś świadkiem sytuacji, gdy zbuntowany kilkulatek położył się na podłodze sklepu, ponieważ rodzice nie chcieli kupić mu wymarzonej zabawki. Niestety zdarza się, że bunt objawia się również agresją wobec domowników lub rówieśników, np. pluciem, gryzieniem, biciem czy kopaniem.
Co robić, kiedy Twoje dziecko przechodzi bunt 3-latka?
Pierwszy krok to próba zrozumienia dziecka. Bunt to chęć przejęcia kontroli nad swoimi emocjami. Najlepsze, co możesz w tym czasie dać swojej latorośli, to poczucie bezpieczeństwa, zrozumienie i stabilizacja, bezpieczna rutyna. Bardzo ważne jest także danie 3-latkowi przestrzeni i możliwości dokonywania wyborów (przez co zyskuje poczucie panowania nad sytuacją). Pozwól decydować dziecku, jaki owoc zje na podwieczorek, którą bluzkę założy do przedszkola, na który plac zabaw chce się udać. Kolejna zasada jest szalenie ważna: nagradzaj, zamiast karcić! Miłe słowo, pochwała, wyrażenie dumy, kiedy Twoje dziecko wykazuje się cierpliwością, jest o wiele bardziej efektywne niż krzyk, awantura, stawianie w kącie i zakazy. W przypadku niektórych zbuntowanych 3-latków bardzo dobrze sprawdza się wprowadzenie planu dnia, który zostaje przedstawiony i omówiony razem z pociechą. Dzieci już od narodzin uwielbiają rutynę, codzienne rytuały, ustabilizowany rytm dnia: posiłki o stałych porach, oddzielony czas na naukę, zabawę, wspólną modlitwę, czytanie przed snem. To daje im poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji.
Kiedy żadna z powyższych metod nie przynosi rezultatu, a dziecko przejawia bardzo agresywne czy nawet autoagresywne zachowania, warto udać się do specjalisty, a także skonsultować reakcje syna lub córki z nauczycielem wychowania przedszkolnego. Nie zapominaj też o tym, jak ważna jest Twoja postawa. Maluch, nawet najbardziej zbuntowany, traktuje Cię jak wzór i autorytet. Zachowuj spokój nawet w trudnych sytuacjach, rozmawiaj z dzieckiem, buduj więź i wzajemny szacunek, a także cały czas się edukuj – wiele cennych porad i inspiracji dla rodziców znajdziesz na przykład na stronie https://ewolucjamyslenia.pl.
Artykuł sponsorowany