W niedzielę, 12 maja, czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu Chrystusa, Kościół katolicki obchodzi uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Chrześcijanie wyznają wiarę, że Jezus po męce i zmartwychwstaniu wraca do domu Ojca i zasiada po Jego prawicy, uświęcając naturę człowieka.
CZYTAJ: „Nie przeciwko, ale dziękczynienia”. Marsz dla Życia i Rodziny przejdzie przez Lublin
Zgodnie z tradycją uroczystość przypada 40 dni po Wielkanocy, czyli w czwartek. Aby mogła być obchodzona w dzień wolny od pracy, watykańska Kongregacja do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, przeniosła je na najbliższą niedzielę. Dlatego katolicy w Polsce i wielu innych krajach, od 2004 roku świętują uroczystość w VII Niedzielę Wielkanocną, która w tym roku przypada 12 maja.
Triumfalny powrót
Kościół wyraża wiarę w to, że Wniebowstąpienie jest triumfalnym powrotem Jezusa do nieba, skąd przyszedł na ziemię jako człowiek, aby zbawić ludzi. Stanowi zakończenie jego życia ziemskiego i jednocześnie jest dniem intronizacji i chwały, którą Syn Boży zawdzięcza Ojcu Niebieskiemu. Teksty liturgiczne tej uroczystości wyrażają radość i wdzięczność wiernych.
Jezus wraca po skończonej misji do Ojca, by później zesłać Ducha Świętego na Maryję i apostołów zgromadzonych w wieczerniku. Stąd wkrótce po Wniebowstąpieniu chrześcijanie obchodzą uroczystość Zesłania Ducha Świętego – w tym roku jest to 19 maja. Kończy ona w liturgii Kościoła okres wielkanocny.
Sens pracy i ludzkich wysiłków
Misterium Wniebowstąpienia utwierdza rolę chrześcijanina w świecie, ukazując ostateczny sens pracy i ludzkich wysiłków. Kierowany nadzieją na życie wieczne, ma w perspektywie “niebieskie Jeruzalem”.
Papież Jan Paweł II na uroczystość Wniebowstąpienia w 2000 roku, podczas audiencji generalnej, powiedział: “Chrystus, przemierzywszy drogi historii i wszedłszy nawet w mroki śmierci, która wyznacza kres naszej skończonej natury i jest zapłatą za grzech (…), powraca do chwały, którą odwiecznie (…) dzieli z Ojcem i z Duchem Świętym. Prowadzi też z sobą odkupioną ludzkość”.
Zgodnie z przekazem z Pisma Świętego, przez 40 dni po zmartwychwstaniu Jezus przebywał wśród uczniów. Po tym czasie poszli razem na Górę Oliwną w Jerozolimie, gdzie w obecności apostołów uniósł się w górę i zniknął. Miejsce, gdzie według tradycji Chrystus pozostawił na kamieniu ślady swoich stóp, jest od wieków otoczone czcią i kultem. Znajduje się tam kaplica Wniebowstąpienia, wybudowana w IV wieku, a w XII stuleciu zamieniona na meczet, będący w posiadaniu lokalnej wspólnoty muzułmańskiej. Miejsce to jest udostępniane na uroczystości wspólnotom chrześcijańskim.
Za 10 dni Zesłanie Ducha Świętego
Po 10 dniach od Wniebowstąpienia – a tam, gdzie obchodzi się je w niedzielę, po tygodniu – chrześcijanie świętują uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Pierwotnie Kościół obchodził Wniebowstąpienie Jezusa razem z tajemnicą Zesłania Ducha Świętego. Rozdzielenie tych świąt nastąpiło około 370 roku.
Wniebowstąpienie jest obchodzone również, w sposób mniej lub bardziej uroczysty, przez Kościoły i wspólnoty protestanckie, odwołujące się do nauczania Pisma Świętego. W Kościołach tych odbywają się tego dnia specjalne nabożeństwa lub spotkania modlitewne, podczas których czytane są fragmenty Nowego Testamentu mówiące o wniebowstąpieniu, a wierni śpiewają pieśni upamiętniające to wydarzenie.
RL / IAR / opr. ToMa
Fot. Benvenuto Tisi „Wniebowstąpienie Pańskie”. fot. wikipedia.org