Funky Koval to jedna z najsłynniejszych serii komiksowych narysowanych przez Bogusława Polcha. Scenariusz do niej jest wspólnym dziełem Macieja Parowskiego i Jacka Rodka. Początkowo (od 1982 roku) publikowana w odcinkach w magazynie „Fantastyka”, a następnie zebrana w cykl albumów, doczekała się także kilku edycji zbiorczych, co sprawia, że tytuł ten istnieje w świadomości czytelników komiksów już od 40 lat.
Szczytowe osiągniecie Bogusława Polcha
Z okazji okrągłych urodzin Wydawnictwo Kurc pod koniec ubiegłego roku wprowadziło na rynek czarno-białą wersję komiksu.
– Funky Koval to jeden z najlepszych polskich komiksów. Z pewnością najlepszy polski komiks SF. Taki tytuł powinien być dostępny i wznawiany – mówi wydawca Bartosz Kurc. – W naszej edycji znajdują się wszystkie cztery albumy oraz dwa epizody, w tym początek części piątej. Oprócz tego opowiadanie Macieja Parowskiego Ostatnia przygoda Funky’ego.
Dodatkowo w powiększonym formatowo wydaniu znalazły się szkice, plansze przed obróbką (na których widać na przykład odbite plamy kleju) oraz teksty – wstęp Krzysztofa Lipki-Chudzika, współpracownika Bogusława Polcha przy komiksie Wiedźmin, a także opinie czytelników z archiwalnych numerów „Fantastyki”.
– Z okazji 40-lecia powstania komiksu chcieliśmy przypomnieć, jak pierwotnie wyglądał – podkreśla Bartosz Kurc. – Drukowany był w „Fantastyce” właśnie w czerni i bieli. Co prawda zamiarem ostatecznym autorów była wersja kolorowa, którą jednak znamy już z kilku wydań, natomiast wersja czarno-biała powoli była zapominana. Ponadto brak koloru w sposób oczywisty powoduje, iż całe wrażenie buduje kreska rysownika. Koval to szczytowe osiągniecie Bogusława Polcha. Szansa na obcowanie z jego elegancką kreską daje niesamowite efekty estetyczne. Ponadto w kilku kadrach przywróciliśmy pierwotne teksty i elementy graficzne. W naszej edycji pierwsza część kończy się, tak jak w „Fantastyce”, czyli wybuchem domu, w którym znajdował się bohater.
Na zdj. Bartosz Kurc, Paulina Kędziora i Piotr Machłajewski podczas finisażu Retrospektywy Bogusława Polcha
CZYTAJ: Jego komiksy znali wszyscy. Finisaż wystawy Bogusława Polcha
Funky Koval to dzieło graficznie kompletne
Przypominanie klasycznych, znanych tytułów w wersji czarno-białej obecne jest w Polsce od jakiegoś czasu – takiej edycji doczekały się m.in. komiksy Jerzego Wróblewskiego – Hernan Cortez i podbój Meksyku oraz Figurki z Tilos. Jak wygląda przygotowanie takich materiałów do druku?
– Materiały graficzne wykorzystywane przez poprzednich wydawców pochodzą z przełomu lat 80. i 90. Ich jakość nie jest perfekcyjna, ponadto pojawiły się nowe metody obróbki oryginałów, które lepiej odwzorowują oryginalną kreskę – podkreśla Bartosz Kurc. – Plansze zostały zeskanowane i poddane pracowitej obróbce przez Jarka Machałę, jednego z najlepszych specjalistów od przygotowania komiksów do druku. Okazało się, ze przez lata papier zżółkł, w niektórych miejscach tusz wyblakł, coś się również odkleiło itd. To po prostu naturalne efekty upływu czasu. Przywrócenie wyglądu pierwotnego było pracochłonne i czasochłonne. Kreska i plamy czerni w naszej edycji wyglądają znacznie lepiej niż druk w „Fantastyce”. Po raz pierwszy komiksy Bogusława Polcha cieszą też oko edycją w powiększonym formacie 240 x 320 mm – zaznacza wydawca.
– Funky Koval to dzieło graficznie kompletne, skończone, zakomponowane ostatecznie, o czym świadczą do tej pory fascynujące mnie kadry, nierówno zamykające się w obrębie obramowania. Wiem, że Polch pewne rzeczy w Kovalu wymógł na scenarzystach. Nie odpuszczał swojej wizji, jego robota to 70% sukcesu serii. Choć osobiście preferuję rysowanie innego typu, wobec którego Polch jest po drugiej stronie uniwersum, to bardzo cenię jego podejście do sztuki przedstawiania historii obrazkowych – przyznaje Rafał Tomczak, twórca komiksów.
Funky Koval był publikowany w „Fantastyce” (w latach 1982-83, 1985-86) oraz „Nowej Fantastyce” (1991-92, 2010-11), w formie albumów (Bez oddechu, Sam przeciw wszystkim, Wbrew sobie, Wrogie przejęcie) oraz w edycjach zbiorczych.
POSŁUCHAJ audycji o komiksie Fungae
DySzcz
Fot. Archiwum BWA Jelenia Góra