Zmarła aktorka Zofia Kucówna. Informację potwierdził Polskiemu Radiu prezes Związku Artystów Scen Polskich Krzysztof Szuster. Miała 90 lat.
Występowała między innymi na scenach teatrów warszawskich: Powszechnego, Ateneum, Narodowego i Współczesnego. Zagrała w kilkunastu filmach, jak: „Deszczowy lipiec”, „Pestka”, „Syzyfowe prace” oraz serialach – „Barwy szczęścia” czy „Dom nad rozlewiskiem”. Współpracowała z Teatrem Telewizji oraz z Teatrem Polskiego Radia. Była znana również jako wykonawczyni piosenek Agnieszki Osieckiej oraz utworów z „Kabaretu Starszych Panów”, w tym „Kaziu, zakochaj się”.
Przez wiele lat wykładała w warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza.
Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. I też w tym mieście debiutowała w 1955 roku w Teatrze Młodego Widza w „Balladach i romansach” Adama Mickiewicza. Potem był Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie i rola Nory w „Domu lalki” Henryka Ibsena, która zwróciła uwagę recenzentów i dyrektorów scen. Zofia Kucówna trafiła do Teatru Powszechnego w Warszawie, z którym współpracowała w latach 60. ubiegłego wieku. Ten okres przyniósł jej wiele znakomitych ról w głośnych przedstawieniach Adama Hanuszkiewicza, grała Pannę Młodą w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego, Dianę w „Fantazym” Juliusza Słowackiego oraz Sonię w „Zbrodni i karze” według Fiodora Dostojewskiego.
Zofia Kucówna, prywatnie żona Adama Hanuszkiewicza, była też jego artystyczną muzą i partnerką w wielu projektach artystycznych w latach późniejszych, już na scenie Teatru Narodowego, od objęcia przez niego dyrekcji w roku 1968 aż po stan wojenny. W latach w 1986-2006 występowała na deskach Współczesnego.
CZYTAJ: Zmarł Leszek Długosz, współtwórca Piwnicy pod Baranami
Pamiętne kreacje stworzyła też w spektaklach Teatru Telewizji, gdzie debiutowała w roku 1959. Występowała wielokrotnie w realizacjach Hanuszkiewicza, a także Jerzego Gruzy, Olgi Lipińskiej oraz Zbigniewa Zapasiewicza.
Wystąpiła w około 170 produkcjach Teatru Polskiego Radia, między innymi w słuchowiskach „Anioł ognisty – rzecz o Słowackim” w reżyserii Jarosława Kiliana czy „Płonące miasto” w reżyserii Katarzyny Michałkiewicz.
Zofia Kucówna była też działaczką społeczną oraz pisarką. Przez wiele lat angażowała się w działalność Związku Artystów Scen Polskich, zwłaszcza na rzecz Domu Aktora w Skolimowie, w którym od kilku lat mieszkała. Wydała kilka książek biograficzno-wspomnieniowych: „Zatrzymać czas”, „Zdarzenia potoczne”, „Zapach szminki”, „Szara godzina” oraz zbiór felietonów „Opowieści moje”.
Urodziła się 12 maja 1933 roku w Warszawie, dzieciństwo spędziła w podwarszawskim Komorowie. Potem wraz z rodziną przeniosła się do Krakowa. Do aktorstwa przekonała ją polonistka, kiedy Zofia Kucówna zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie recytatorskim. Wygłosiła monolog Kordiana na Mont Blanc, którym wygrywała kolejne etapy, łącznie z ogólnopolskim.
Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie ukończyła w 1955 roku i została zaangażowana w Teatrze Młodego Widza w Krakowie. Później grała w Lublinie, skąd trafiła na sceny warszawskie.
CZYTAJ: Najstarszy mężczyzna na świecie zmarł w wieku 114 lat
Laureatka wielu nagród i wyróżnień. Została odznaczona Krzyżami Orderu Odrodzenia Polski – Kawalerskim, Oficerskim oraz Komandorskim, a także Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Dwukrotnie odebrała nagrodę Złotego Ekranu.
IAR / opr. LisA
Fot. Ja Fryta, CC BY-SA 2.0, via Wikimedia Commons