Opowieść Magdaleny Merty o mężu – Tomaszu, budowanym wraz z nim szczęściu rodzinnym, przeżywaniu żałoby i tym, jak na wspomnienia, codzienność, działa upływ czasu. Tomasz Merta był w latach 2005-2010 wiceministrem kultury i generalnym konserwatorem zabytków. Zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.
W reportażu wykorzystano fragmenty wspomnień córki państwa Mertów – Diany Merty-Krwaczyk, pochodzące z reportażu Marty Rebzdy „Najcenniejsze, co mam” z 2016 roku.
Fot. Lestat (Jan Mehlich), CC BY-SA 2.5, via Wikimedia Commons